Veoma značajan podatak o Crvenom krstu Crne Gore predstavlja činjenica da je 1875. godine postao prvo društvo Crvenog krsta na Balkanu, a 22. u svijetu. Počeci našeg Nacionalnog društva sežu od 1875. godine i zbivanja u Hercegovini, poznatijih kao nevesinjska buna. Veliki broj izbjeglica je morao da napusti svoje domove i došao je u Crnu Goru, koja je tada bila još manja i siromašnija.
Na tajnom sastanku sa hercegovačkim glavarima , održanom na Lovćenu, 26. jula 1875. godine, knjaz Nikola se dogovara o pružanju pomoći ustanicima. U avgustu iste godine, u Crnoj Gori je oformljen Odbor za pomoć stradajućim Hercegovcima, koji je imao sedam članova. Prvi predsjednik odbora bio je Ilarion Roganović. Neposredno po osnivanju, Odbor poziva strane ljekare da dodju u Crnu Goru i organizuju bolnice na Grahovu, Župi Nikšićkoj, Drobnjacima, Šavniku i Andrijevici.
Prvi zvanični podaci o prebjeglom stanovništvu sa turske teritorije objavljeni su u „Glasu Crnogorca”, 25.oktobra 1875. godine. Prema tim podacima, (dva mjeseca od početka ustanka) u Crnoj Gori bilo je 47 207 izbjeglica. Prema zvaničnim podacima, objavljenim u crnogorskom godišnjaku „Orlić” za 1875. godinu, u Crnoj Gori je bilo 10 818 porodica , koje su brojale 62 496 članova.
Ratifikacijom Ženevske konvencije o ranjenicima 17. (29.) novembra 1875. godine, Crna Gora postaje 22. član Međunarodnog pokreta Crvenog krsta. Međunarodni komitet Crvenog krsta u Ženevi, decembra 1875.godine, upućuje svoju delegaciju – misiju u Crnu Goru, daje joj uputstva kako da pomogne novoosnovanom društvu Crvenog krsta.
Neposredno po potpisivanju Ženevske konvencije, u Crnoj Gori se osniva Društvo Crvenog krsta Crne Gore, čiji je predsjednik arhimandrit Visarion Ljubiša.
Sredinom 1920. godine, Društvo crnogorskog Crvenog krsta, na sjednici održanoj na Cetinju, donijelo je odluku o prisajedinjenju Srpskom društvu Crvenog krsta, osnovanom 25. januara 1876. godine.
Na osnovu odluke Vlade Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, od 29. jula 1921. godine, Srpsko društvo Crvenog krsta, na skupštini održanoj u Beogradu, preuzima funkciju Društva Crvenog krsta Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Godine 1923. osnovan je podmladak Crvenog krsta Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Godine 1925. na Cetinju je oraganizovana skromna svečanost povodom pedesetogodišnjice društva Crnogorskog Crvenog krsta.
Početkom aprila 1944. godine, na oslobođenoj teritoriji Crne Gore, osnovan je Inicijativni odbor za obnavljanje Crvenog krsta za Crnu Goru i Boku. Osnivačka skupština Crvenog krsta Crne Gore održana je 30. aprila 1944. godine, u selu Kutima, u Župi Nikšićkoj. Za prvog predsjednika Crvenog krsta Crne Gore izabran je dr Pavle Mijanić.

Na Cetinju je 10. juna 1975. godine, organizovana proslava stogodišnjice Crvenog krsta Jugoslavije. Proslavi je, pored delegata iz Jugoslavije, prisustvovalo i 80 delegacija nacionalnih društava Crvenog krsta, Crvenog polumjeseca, Crvenog lava i sunca, Lige, Međunarodnog komiteta Crvenog krsta i Instituta Anri Dinan. Istog dana je na Cetinju posađen i park prijateljstva.
U 2002. godini formirano je Društvo Crvenog krsta Srbije i Crne Gore.
Poslije ponovnog priznavanja državne nezavisnosti Crne Gore, Generalna Skupština Međunarodne federacije društava Crvenog krsta i Crvenog polumjeseca, 20. novembar 2007. godine, je na svom redovnom zasijedanju u Ženevi i formalno-pravno ponovo uvrstila Crveni krst Crne Gore u svjetsku porodicu Crvenog krsta i Crvenog polumjeseca.
Naime, 12. juna 2006. godine, Skupština Crvenog krsta Crne Gore proglasila je Crveni krst Crne Gore za nezavisno nacionalno društvo, a 21. septembra iste godine, Međunarodni komitet Crvenog krsta obnovio je priznanje našoj organizaciji, kao nezavisnom nacionalnom društvu, koje ispunjava sve uslove za punopravno članstvo u Pokretu.
Istovremeno, Crveni krst Crne Gore je postao privremeni član Međunarodnog pokreta, da bi to članstvo bilo i zvanično potvrđeno na pomenutoj Generalnoj Skupštini od 20. novembra 2007. godine, čime je finalizovan proces obnove priznanja međunarodno pravnog subjektiviteta Crvenog krsta Crne Gore i on postaje 186. član Međunarodnog pokreta Crvenog krsta i Crvenog polumjeseca.